Historia

Historia Kuźnicy.
Pierwsza wzmianka o Kuźnicy pochodzi z 1570 r. Jeszcze w 1663 r. była to wyspa, na której stała tylko jedna chata. Miejscowość ta należała do starostwa puckiego a zarządzał nią Wojciech Byżewski. Lustracja z 1578 r wykazała, że pilnuje on brzegów i płaci czynsz. W 1635 r. mając świadomość zbliżającej się wojny polsko-szwedzkiej na wschód od Kuźnicy król Władysław IV polecił zbudować fort morski Kazimierzowo. Równocześnie też trwała budowa fortu Władysławowo.200 osobowa załoga podlegała płk Jakubowi Wejherowi. Kazimierzowo osłaniało ogniem dział najgłębsze przejście przy Suchej Rewie od zachodniej strony części Zatoki Puckiej oraz ochraniało Władysławowo przed atakiem od strony Helu. Była to czterobastionowa forteca. Posiadała fosę bez przed wału i stoku bojowego. W 1643 r. sejm postanowił zdjąć załogi z umocnień na półwyspie i zniszczyć twierdzę we Władysławowie. W styczniu 1644 r. w obliczu wojny ze Szwecją, król rozkazał obsadzić Kazimierzowo dragonami i piechotą. W 1655 r. załoga polska wycofała się do Pucka, Kazimierzowo zajęli Szwedzi. Po "potopie" nic o forcie nie słyszano.

Później powstała tu i rozwinęła się wieś rybacka. Prawie wszyscy jej mieszkańcy posiadali łodzie i zajmowali się rybołówstwem. Do końca XIX wieku osada miała najwięcej mieszkańców ze wszystkich osad na Półwyspie Helskim.
Rozwój nastąpił wraz z doprowadzeniem linii kolejowej na półwysep. zaczęli zjeżdżać do Kuźnicy letnicy, głównie z Warszawy. Około roku 1921 powstał w Kuźnicy pierwszy pensjonat "Morskie Oko" i trzy gospody. Najbardziej znaną gospodą była gospoda "Dom Kaszubski". Wystrój nawiązywał do morskiego charakteru miejscowości. Tu odbywały się potańcówki dla letników przy dźwiękach orkiestry.
Rybacy, dla uatrakcyjnienia czasu letników wypływali z nimi na Suchą Rewę, gdzie urządzali pikniki połączone z potańcówkami. Sami rybacy, nie tylko ci z Kuźnicy, wypływali tam na romantyczne randki.